Ξεσηκώθηκαν τα σχολεία

Οπως είχε ανακοινωθεί, τα δημοτικά σχολεία 12ο, 17ο, 28ο της Νίκαιας προχώρησαν στην κατάληψη της λεοφώρου Πέτρου Ράλλη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την συγχώνευση των σχολείων τους.

Δυναμικά, δάσκαλοι, γονείς, παιδιά και άλλοι φορείς συμμετείχαν στην κινητοποίηση αποκλεισμού του δρόμου για 1 ώρα, πορεία μέχρι το Περιβολάκι και επιστροφή στο σχολείο. Φυσικά αυτή η κίνηση ήταν μόνο η αρχή. Η μάχη θα συνεχιστεί, μέχρι όλοι να καταλάβουν ότι αυτό το μέτρο της κατάργησης σχολείων δεν θα περάσει. Όπως έλεγε το κεντρικό πανό "ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΝΕΥΟΝΤΑΙ".

Η πορεία

Την Τετάρτη 2 Μαρτίου θα επαναληφθεί το ίδιο, την ίδια ώρα. Αυτή τη φορά, σίγουρα θα συμμετέχουν πολλοί περισσότεροι, από διάφορους φορείς της πόλης. Το σίγουρο είναι ότι όλοι είναι αποφασισμένοι να μην περάσουν τα σχέδια του Υπουργείου.

Ο ιστότοπος βρέθηκε στο χώρο της κινητοποίησης και κατέγραψε τις κινήσεις παιδιών και συνοδών καθώς και τους επώνυμους που στήριξαν την συγκέντρωση και συμμετείχαν ακόμη και στην πορεία όπως ο Δήμαρχος Νίκαιας κος Γιώργος Ιωακειμίδης, ο πρώην Δήμαρχος Νίκαιας κος Στέλιος Μπενετάτος, ο δημοτικός σύμβουλος κος Γιάννης Αγγελινιάδης και ο επικεφαλής της "κόντρα στο ρεύμα" κος Κώστας Παπαδόπουλος



Ο Δήμαρχος Νίκαιας κος Ιωακειμίδης συνομιλεί με την
διευθύντρια του 28ου Δημοτικού Νίκαιας κα Λαχουρή

Μπράβο τους που συμπαραστάθηκαν σε αυτήν την μορφή διαμαρτυρίας. Ήταν πολύ σημαντική η παρουσία τους και ειδικά του δημάρχου, που συμμετείχε ακόμη και στην πορεία, και έδειξε, με αυτόν τον τρόπο, ότι θα σταθεί στο πλευρό όλων για να μη χαθούν σχολεία στη Νίκαια.

Ο πρώην δήμαρχος κος Μπενετάτος με τον
δημοτικό σύμβουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης κο Αγγελινιάδη



Ο επικεφαλής του "κόντρα στο ρεύμα" κος Παπαδόπουλος
μετά το τέλος της πορείας

Ευρηματικά και τα συνθήματα που φώναζαν με ξεχωριστό σθένος ειδικά τα παιδιά.

"ΔΩΣΤΕ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΟΥΚΕΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ"
"ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ"
"ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΙΘΜΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΟΧΙ ΛΟΥΚΕΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ"

Τέλος, να το αναφέρουμε, σημαντική η συμβολή των αντρών της αστυνομίας που περιφρούρησαν μικρούς και μεγάλους, ώστε να πραγματοποιηθεί η διαμαρτυρία με ασφάλεια.

Σε αναμονή των νέων κινητοποιήσεων που σύντομα θα λάβουν χώρα, δηλώνουμε ότι θα είμαστε πάντα δίπλα σε αυτούς που αγωνίζονται για την ανατροπή όλων των απαράδεκτων αποφάσεων που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Κινητοποίηση 12ο-17ο-28ο Δημοτικών

Σήμερα Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου τα δημοτικά σχολεία, 12ο-17ο-28ο, που έχουν μπει στο στόχαστρο του Υπουργείου Παιδείας, με πολλά ερωτηματικά το Παιδείας, για συγχώνευση-κατάργηση, έχουν δυναμική κινητοποίηση.

Γονείς και μαθητές των σχολείων αλλά και τοπικοί φορείς θα κλείσουν μερικώς την Λεωφόρο Πέτρου Ράλλη, έξω από το σχολικό συγκρότημα στις 12 το μεσημέρι. 

Αυτό θα είναι μόνο η αρχή. Δηλώνουμε όλοι οι γονείς της Νίκαιας ότι δεν θα περάσουν αυτά τα μέτρα. Δεν θα γυρίσουμε τα παιδιά μας στις δικές μας εποχές με τάξεις 35 και 40 παιδιών.

Μετά την οικονομική καταστροφή της χώρας από την εγκάθετη κυβέρνηση του ΔΝΤ και των τραπεζών, θέλουν να καταστρέψουν και την παιδεία. Γιατί ξέρουν καλά, ότι χωρίς παιδεία ευελπιστούν να έχουν εργάτες, χωρίς σκέψη, χωρίς όραμα και προπάντων χωρίς αγώνες και διεκδίκηση.

ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΟΣ.

Τα σχέδιά τους θα τα ανατρέψει ο λαός, η ελπίδα για καλύτερη ζωή και ο συνεχής αγώνας όλων μέχρι να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να παίζουν με το παρόν το δικό μας και το μέλλον των παιδιών μας.

Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι δεν έχουμε πλέον δημοκρατία. Έχουμε πόλεμο. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Κανείς δεν πιστεύει ότι έχουμε κρίση και όλα γίνονται για το κέρδος. Δεν γίνονται για το κέρδος όλα αυτά. Γίνονται για να έχουν τον απόλυτο έλεγχο των λαών.

Οι λαοί της Αφρικής, είχαν ήδη νοιώσει την εξαθλίωση και δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη χειροτέρευση της ζωής τους. Με έκπτωτους ηγέτες που ανήκουν στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Τι ειρωνία.

Μην τους αφήσετε να μας κλέψουν τη ζωή. Ας αρχίσουμε από τους μικρούς αγώνες. Από τα σχολεία, τους συλλόγους, τα εργοστάσια, τα γυμναστήρια, τα ωδεία. Όπου υπάρχουν άνθρωποι πρέπει να υπάρχει και λόγος αντίδρασης σε ότι συμβαίνει γύρω μας.

Και, δόξα το θεό, δεν μας αφήνουν χωρίς αφορμή.

Συγχωνεύσεις Σχολείων

Ξεκινάει απ' ότι φαίνεται η συγχώνευση των σχολείων στη Νίκαια με τα Δημοτικά 12ο, 17ο και 28ο. Τρία Δημοτικά σχολεία γίνονται δύο. Παράλληλα ξεκινάει και η μάχη, γιατί περί μάχης πρόκειται, για να μην περάσει αυτή η συγχώνευση. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των τριών σχολείων έβγαλαν ανακοίνωση και καλούν τους γονείς σε συνάντηση για συζήτηση-ενημέρωση για το τρόπο δράσης όλων των φορέων απέναντι σε αυτήν την απαράδεκτη απόφαση. Το κείμενο, που έπεσε στα χέρια μου, λέει

" Φίλοι Γονείς, Δάσκαλοι, Συμπολίτες,

Σήμερα καταργούν το σχολείο μας. Με απόφαση της υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, το 30% των σχολείων της Αττικής θα ενοποιηθούν και θα συνενωθούν. Το 28^ο Δημ. Σχολείο (Πέτρινο) είναι ένα από τα ιστορικότερα σχολεία της ευρύτερης περιοχής, είναι 6/τάξιο, που σημαίνει ότι κάθε δάσκαλος έχει αναπτύξει προσωπική επαφή όχι μόνο με το τμήμα του αλλά και με το σύνολο των μαθητών, διαμορφώνοντας το σχολείο σε μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά μας. Το ίδιο ισχύει και για το 12^ο και 17^ο Δημοτικά σχολεία του συγκροτήματος.

Σήμερα συγχωνεύουν σχολεία, αύριο θα απολύουν δασκάλους και θα στοιβάζουν 30 ή και παραπάνω μαθητές σε μια τάξη, μεθαύριο θα μας ζητάνε να πληρώσουμε τα βιβλία και την επομένη να πληρώσουμε δίδακτρα φοίτησης.

Φίλοι Γονείς, Δάσκαλοι, Συμπολίτες,

Ας ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Τα παιδιά μας δεν είναι αριθμοί. Οι παιδικές ψυχές δεν συγχωνεύονται. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, στην Ιστορία μας, στα παιδιά μας να αντισταθούμε στα σχέδια υποβάθμισης της ζωής και της μόρφωσης των παιδιών μας.

Απαιτούμε,

Να μην γίνει καμία συγχώνευση σχολείων στην Νίκαια.

Να μην χαθεί ούτε ένα τμήμα, να μην φύγει ούτε ένας δάσκαλος.

Να καλυφθούν όλα τα κενά σε διδακτικό προσωπικό.

Να δοθούν λεφτά στην Παιδεία.

Ζητάμε,

από την δημοτική αρχή, τον κ. Ιωακειμίδη, και όλες τις Δημοτικές Παρατάξεις να σταθούν στο πλευρό μας έμπρακτα και όχι μόνο στα λόγια.

Από τους βουλευτές της περιοχής μας να μην συναινέσουν στα σχέδια της Υπουργού Παιδείας.

ΕΣΥ, ο ΓΟΝΙΟΣ να ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ. Έλα να παλέψουμε μαζί και να ακυρώσουμε τα σχέδια τους. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Έλα να οργανώσουμε και να συναποφασίσουμε τον αγώνα μας την ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011 στις 19.00 όλοι στη ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ στο ΣΧΟΛΕΙΟ. Το δίκιο είναι με το μέρος μας.  

    ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ 12^ου, 17^ου, 28^ου ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΝΙΚΑΙΑΣ"

Εμείς συνυπογράφουμε το κείμενο και θα θέλαμε τη γενική κινητοποίηση των γονέων της Νίκαιας. Σήμερα είναι τα συγκεκριμένα σχολεία, αύριο μπορεί να είναι το δικό μας σχολείο. Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, όλα είναι στο στόχαστρο. Εάν τους επιτρέψουμε να κάνουν την αρχή ποιός ξέρει που θα σταματήσουν.

ΟΧΙ κύριοι της πολιτικής. ΔΕΝ τα φάγαμε μαζί και ΔΕΝ θα τα πληρώσουμε.

Κύριε Δήμαρχε της Νίκαιας

Μέχρι τώρα ακούμε σε όποιες συγκεντρώσεις σε έχουμε δει να λές όμορφα λόγια για στήριξη των δημοτών. Ήρθε η ώρα να αφήσεις τα λόγια και να κάνεις κάτι σήμερα. Πήγαινε στη συγκέντρωση των γονέων την Τετάρτη όχι για να μιλήσεις, αλλά δείχνοντας το έγγραφο που σήμερα κιόλας θα στείλεις σε όλους τους αρμόδιους φορείς δηλώνοντας τους ότι είσαι με τα παιδιά και τους γονείς του Δήμου σου και ότι δεν θα περάσει αυτό που αποφάσισαν.

Εκτός κι αν η μόνη συγχώνευση που πάλεψες να μη γίνει, θυμάσαι, με απεργίες πείνας, εμφανίσεις με σθένος στα κανάλια και όλα τα υπόλοιπα φολκλορικά, ήταν αυτή για τη συγχώνευση των Δήμων Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη. Εκεί βέβαια, μόλις εξασφάλισες το χρίσμα του υποψήφιου Δημάρχου, όλα έγιναν παρελθόν.

Εδώ όμως, δεν έχουμε να σου δώσουμε κανένα χρίσμα και κανένα αντάλλαγμα παρά μόνο την αποδοχή μας. Δεν είναι και λίγο νομίζω. Πάρε θέση με έργα στο συγκεκριμένο πρόβλημα έχοντας στο μυαλό σου ότι οι γονείς και τα παιδιά θα κερδίσουν τη μάχη. Και τότε θα γίνει απολογισμός ποιος ήταν συμπαραστάτης και ποιος όχι.

Οι Νικαιώτες, ιστορικά, ξέρουν να αγωνίζονται και δεν ξεχνούν.

Καλή αρχή και καλό κουράγιο

Συνδημότισσες και συνδημότες,

Ξεκινάμε σήμερα αυτό το νέο ιστολόγιο με σκοπό να προσπαθήσουμε να δημοσιοποιήσουμε ότι μας πληγώνει και μας εξοργίζει για να μπορέσουμε να το ανατρέψουμε και να το ακυρώσουμε στη πράξη. Και αναφέρομαι στο Δήμο μας αλλά και στη χώρα μας γενικότερα.

Ξέρουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Και αυτό γιατί όλοι αυτοί που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς αλλά πάντα για το "καλό μας" έχουν όλα τα μέσα να πείσουν αυτούς που, ακόμα, πείθονται ότι έτσι πρέπει να γίνει αφού έτσι αποφάσισαν. ΟΧΙ. Δεν πρέπει να γίνει έτσι, αφού έτσι μας εξοντώνουν. Θυμήθηκα κάτι που έχω διαβάσει και σας το παραθέτω για να καταλάβετε πως λειτουργούν. Είναι οι

10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ του Νόαμ Τσόμσκι

      

1.  Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.

«Διατηρήστε την  προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

 

2.  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση - λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον   κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

 

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ´80 και ´90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

 

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν  στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

 

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.

 Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν  παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

                                                                                                         

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

 

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.

 

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή  της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

 

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις  περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Ενάντια σε όλα αυτά ξεκινάμε και ελπίζουμε. Αυτή η ελπίδα μας τους φοβίζει. Μας θέλουν ανθρώπους χωρίς ελπίδα και χωρίς μέλλον. Γιατί το ξέρουν καλά. Μόνο η ελπίδα σε κάνει να αγωνίζεσαι. Και εμείς ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε.